تجربه جدید و دلهره آور

دوران دانشجویی از دستشون راحت بودم.خیلی راحت به مامانم می گفتم که دارم درس می خونم و اون بنده خدا هم هیچی نمی گفت و رد می کرد.حتی سر همین آخریه که پارسال اتفاق افتاد خواهرم می خواست خون به پا کنه که تو چرا اینا رو راه نمیدی و فلان و بهمان.اما با همه فشارایی که بهم وارد کردن باز دوباره درس بهانه خوبی بود تا از زیرش در برم.اما دیگه کارساز نیست.اسفند درسم تموم شد.دیگه هیچ بهانه ای ندارم.....خیلی چیز مزخرفیه.خیلیییییی.یعنی یه مساله ای بود که از همون دوم سوم دبیرستان که واسه خواهرم می اومدن تو دلم  کلی ناراحت بودم....اما حالا قراره سر خودم بیاد و چاره ای جز تسلیم ندارم مث این که....وقتی می بینم همسن و سالام خیلی راحت با این قضیه برخورد می کنن و تازه با افتخارم درباره اش حرف می زنن.مث این که چاره ای جز تسلیم شدن نیست...باید از این حس غیر عادی بودن خارج بشم و حتی شده یه بارم تجربه اش کنم....